18 Haziran 2016 Cumartesi
Fatih Sultan Mehmet'le Ebu'l Vefa hz.leri arasında geçen hadise her dinlediğimde beni ne çok etkiliyor.
Fatih Sultan Mehmet bir gün Ebû'l Vefa hz.lerini ziyaret etmek ister bugün vefa ismiyle bilinen bölgedeki dergahına gelir... Kapıdakilere onunla görüşmek istediğini söyler fakat Ebû'l Vefa hz.leri görüşmek istemez...
Fatih Sultan Mehmet müsait olmadığını düşünüp daha sonra bi kez daha gelir yine görüşemez. Üçüncü defa gelip yine görüşemeyince o kadar üzülür ki gözünden yaş gelir... Aynı şekilde içeride Ebû' Vefa hz.leri de derin bi üzüntü içindedir. Gözünden yaş geldiğini gören müritleri ona sorarlar...
"Efendim görüyoruz ki çok üzgünsünüz Hünkarımiz da çok üzgün neden görüşmek istemediniz en azından bi 5 dk da olsa görüşseniz olmaz mıydı?" deyince
onlara şu ibretlik cevabı verir Ebû'l Vefa hz.leri...
"Benim ona meylim ve onun bana ihtiyacı o kadar fazladır ki şayet biz birbirimizi görürsek birbirimizden ayrilmak istemeyecegiz halbuki o Cihatla Saltanatla meşgul olmalı. Bizim onunla görüşmemiz ahirete kalmıştır" der
Bu zamanın penceresinden bakıpta anlayamayacağımız bu hadise aslında tasavvuf ehlinin ileri görüşlülügünü dünya malına tamah etmediklerini bizlere nasıl da güzel ifade etmekte...Tarihe sadece geçmiş zaman olarak değil yaşanmış hadiselerin hikmetlerinden günümüz 2016'sında bile kendine pay çıkarabilenlere müjdeler olsun...
Ne diyelim ikisininde ravzalari peygamber efendimizin yanı olsun inşallah
0 yorum:
Yorum Gönder