13 Temmuz 2016 Çarşamba

ALLAH SABREDENLERLE BERABERDİR

Ne zaman bir an için ümitsizliğe düşsem içime bi ayetin ferahlığı düşer. Bakara Suresi  153.Ayet ne güzel bir ayettir.

Bu ayetle beraber hatırladığım öyle güzel bir hikaye var ki, ibret almak isteyen, umut ışığı arayan gönüllere inşirah olarak gelsin

Tarihler 1517 Yavuz Sultan Selim aşılmazı güç Sina Çölü'ndedir. Sonunda halifeliği devralacagı o muzaffer zaferi öncesi onu çetin bir sahra beklemektedir.

Bi ara çölde yolunu kaybeder ordu dağılmak üzeredir.Yavuz Sultan Selim bi an için ümitsizliğe düşer. İşte onun o umutsuz, moralsiz anında yanında biri vardır ve ona "Üzülmeyin Hünkarım Sabredin, Allah sabredenlerle beraberdir" der.
Sonra ne mi olur yıllardır yağmur yağmayan o çorak topraklara tam da ordu geçerken Allah'ın rahmeti düşer.
Yağan yagmur sayesinde arabalardaki yüzlerce top, kumların katılaşması sonucu kolayca geçirilir. Ordu ve hayvanlar su sıkıntısı çekmez. Aşılmaz denilen o Sina Çölü tam 11 günde geçilir. Harb tarihine bi ilk olarak geçen bu hadise acaba bi ayetin doğruluğunu daha ne güzel anlatabilirdi.

Yavuz Sultan Selim'in yanında olan bu kişi onun musahibi, müşahidi, Can dostu Hasan Can'dır.

1520 Yavuz Sultan Selim Şir Pençe yani cilt kanserinden ölüm yatağında iken yanında yine Hasan Can vardır.
Ona "Bu ne haldir Hasan Can" diye sormustur.
"Hünkarım simdi Allah'la olmak vaktidir" demesi üzerine  Yavuz bi an için doğrulup "Ey Hasancan sen bizi bugüne kadar kiminle sanıyordun" diyerek belki de ahir ömründe en yakın Can dostuyla son sohbetini gerçekleştirmiştir

Bugün Yeşil Türbe'nin haziresinde medfun olan Hasan Can'ın kabri yıllardır ihmal görmüş olmanın mahzunluğuyla öylece durmaktadır.
Sırdaş olabilmenin, en ümitsiz aninda bi insana nasıl dayanma gücü verilebileceğinin timsali ibretlik hikayeleri kabrinin başında anlatılmayı bekliyor belkide.

Hatırlayan, hatırlatan olmak ümidiyle...